(മറാത്തി ദളിത്‌ കവിത)
ഞാന്‍ ഈ അണക്കെട്ട്
പണിയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ
എന്റെ ജീവിതം
വഴിമുട്ടാന്‍ തുടങ്ങി
പ്രഭാതം വിടരുന്നു
ആട്ടുകല്ലില്‍ ധാന്യങ്ങള്‍ ഒന്നുമില്ല
ഇന്നത്തെ ഭക്ഷണത്തിന്
ഞാന്‍ ഇന്നലത്തെ ഉമി ശേഖരിക്കുന്നു
സൂര്യന്‍ ഉയരുന്നു
എന്റെ ഉത്സാഹം ക്ഷയിക്കുന്നു
എന്റെ കുഞ്ഞിനെ
ഒരു കുട്ടക്കുള്ളില്‍ ഒളിപ്പിച്ചു
എന്റെ കണ്ണുനീര്‍ മറച്ചുവെച്ച്
ഞാന്‍ അണക്കെട്ട് പണിയാന്‍ പോവുന്നു
അണക്കെട്ട് നിര്‍മിച്ചു കഴിഞ്ഞു.
അതവരുടെ കരിമ്പിന്‍ തോട്ടങ്ങള്‍ നനക്കുന്നു
അവരുടെ കൃഷിയെ സമൃദ്ധവും
മാംസളവുമാക്കുന്നു
ഞാന്‍ കാട്ടിലൂടെ മൈലുകളോളം നടക്കുന്നു
ഒരിറ്റു കുടിവെള്ളവും അനേഷിച്ച്
ഞാന്‍ എന്റെ വിയര്‍പ്പുകൊണ്ട്
കൃഷി നനക്കുന്നു
ഉണങ്ങിയ ഇലകള്‍
എന്റെ വരണ്ട തോട്ടത്തെ നിറക്കുന്നു
പരിഭാഷ: അമൽ
