വാക്ക് അഗ്നിയാണ്….
അക്ഷരങ്ങളിൽ കത്തിജ്വലിച്ച്
തീക്ഷ്ണാർത്ഥങ്ങളുടെ ലാവയായി
ഉരുകിയൊലിച്ച് ഹൃദയാന്തരാളങ്ങളിലേയ്ക്ക്
ആഴ്ന്നിറങ്ങി വേദനിപ്പിച്ചും
സാന്ത്വനിപ്പിച്ചും അതൊരേ സമയം
പുഞ്ചിരിക്കുകയും കരയുകയും ചെയ്യുന്നു…
ചിന്തകൾ സമരസപ്പെടുന്നിടത്ത്
ശലഭവർണ്ണങ്ങളുടെ താഴ്‌വരയിൽ
അത് വാഗ്ദാനങ്ങളുടെ പെരുമഴയായി
കുത്തിയൊലിച്ച് പൂട്ടി വെച്ച
പ്രണയത്തിന്റെ തുരുമ്പെടുത്ത
താഴുപോലെ മിനുസമില്ലാത്ത
പ്രതലത്തിലേക്ക് സ്വയമൊതുങ്ങുന്നു…
ഇടക്ക് ഒരു കുഞ്ഞു പക്ഷിയുടെ
ചിറകടിയായി ഉണർന്നെണീറ്റ്
അനന്തതയിലലിഞ്ഞ്
കാത്തിരിപ്പിന്റെ ഒടുങ്ങാത്ത
വേദനകളെ നെഞ്ചിലൊതുക്കി
ഒരു പളുങ്കുപാത്രത്തിന്റെ
സ്നിഗ്ദ്ധതയോടെ
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ താഴ്‌വരകളിലേക്ക് നുറുങ്ങി വീഴുന്നു…
വാക്ക് അഗ്നിയാണ്….
കാരിരുമ്പിന്റെ മൂർച്ചയുള്ള
അക്ഷരങ്ങളെ രാകിയെടുത്തും
വിളക്കിച്ചേർത്തും അത്
ജിവിതക്കാഴ്ച്ചകളിലേയ്ക്ക്
പടർന്നു കയറുന്നു…
