തിര
തീരമേ നനക്കുന്നില്ല….
മണൽവേവ്…ഉപ്പുകൊതി
അറിയുന്നേയില്ല….
കാറ്റിനെ കണ്ടില്ലെന്നോണം
ഓളങ്ങളെയേല്‍ക്കാതെ
അടിയൊഴുക്കിലേക്ക് മാത്രം
ആണ്ടിറങ്ങി…
തിരയേറ്റങ്ങളെ
തിരയിറക്കങ്ങളെ കാത്ത്
തീരം
ഇരുട്ടിൽ
നിശ്ശബ്ദമായി
തണുത്തുറയുന്നുമുണ്ട്….
മരം
ഇലകളേതുമില്ലാതെ
ചില്ലയൊതുക്കി
നഗ്‌നയായ്
വേരടർന്ന്
ഉണങ്ങുകയാണ്….
മരണശേഷമുള്ള
ഉപചാരങ്ങളെ കാത്ത്…
മഴ
മുള്ള് കുത്തിപ്പെയ്യുന്നു
അടിവേരിളക്കുന്നു
ഉറവേകാതെ
മദജലം പോൽ
ഒഴുകി ഒഴിയുന്നു…..
ഒരു വേള
കാത്തുനില്‍ക്കാതെ
എന്തിന് പെയ്തു തോർന്നുവെന്നോർക്കെ
മരപ്പെയ്ത്ത് തുള്ളിയടർത്തി പൊള്ളുകയാണ്
കാറ്റെവിടെയോ പ്രണയം പോൽ
തഴുകുന്നുമുണ്ട്
പക്ഷെ
തീരം തിരയോടെന്നപോലെ
മഴ മരത്തോടെന്ന പോലെ
ആകുന്നേയില്ല.:
2 Responses
വ്യത്യസ്തത പുലർത്തുന്ന കവിതാ… ലളിതമായ വരികളിലൂടെ മനോഹരമായി പറഞ്ഞു ഒതുക്കുന്നു… അഭിനന്ദനങ്ങൾ
കവിത നന്നായി