വാതിലുകൾ

വാതിലുകളെത്ര നാം താണ്ടണം
വരമീ ജീവിതമൊന്നൊഴിയാൻ.
വാതിലിതെത്ര കേണു വിളിയ്ക്കണം
വരമീ ജീവനിലൊന്നണയാൻ.

വറുതികളെത്ര കണ്ടീടണം
അറുതിയതൊന്നു മറഞ്ഞീടുവാൻ.
അറിയാത്ത വഴികളിൽ
തെളിയാത്ത രേഖയിൽ
തെളിയുന്ന പാതയെ
തേടിയലയുന്നു നാം.

വരൾച്ചയിലൊരു വിത്തുപാകി
പ്രതീക്ഷതൻ മഴച്ചാറലിറ്റിച്ചു
ചിന്തകൾ കുടിച്ചു വറ്റിച്ച രാത്രി-
കളിനിയെത്ര കാത്തീടണം;
വിടരുമാ ഞെട്ടിനെ
വാടാതെ വീഴാതെ
തളരാതെ നോക്കീടുവാൻ..

വിടരുമാ കലികകളിനിയെത്ര
വേനൽ കലികളേറ്റിടേണം
പാരം തളർന്നാശു നിപതിച്ചീടവേ
പാദങ്ങളെത്ര നീ താങ്ങീടേണം.

വണ്ടികാളകളിവരിനിയെത്ര
നോവുകളേറ്റിടേണമീ
ജീവിതനുകമേറ്റു തളർന്നു-
യിടറി വീണുഴറിടേണം.

വഴികൾ; നീളും പാതകളിനി-
യെത്ര വളവും തിരിവും
തിരഞ്ഞു കൊണ്ടിനിയേതു
ദിക്കോർത്തു നടന്നീടേണം.

വഴിവിളക്കണഞ്ഞു പോയ്
ഇരുൾപെറ്റ മക്കൾ കൂട്ടായ്
നിഴൽ തെക്കോട്ടു നടന്നീടവേ
നിരതെറ്റിയാ ചിന്തകളിൽ
ചിതൽ തിന്ന ഓർമ്മച്ചിറകുകൾ
ചിതയോളം ചെന്നു കരിഞ്ഞീടണം.