സ്വര്‍ണഞരമ്പ്‌

സ്വതന്ത്ര പത്രപ്രവര്‍ത്തനത്തിന്‌ ഒരാമുഖം

പോർത്തുഗീസ് കവിത

അതെ, ഞാൻ പാടുന്നു

ജോസെ റെഗിയോ

അതെ ഞാൻ പാടുന്നു,
അതാണെന്റെ ഭാഗധേയം
പക്ഷേ ഞാൻ പാടുന്നതു തീപ്പിടിച്ച ഒരു കെട്ടിടത്തിൽ എല്ലാവരും മറന്നിട്ടുപോയ ഒരു കുഞ്ഞു വെണ്മാടത്തിൽ ഇറുക്കിപ്പിടിച്ച് അലമുറയിടുന്നതു
പോലെയാണ്
താഴെ നാൽക്കവല വിജനമാണ്, മേലേ ആകാശം അദൃശ്യമാണ്
വെണ്മാടം അവ്യക്തമാം വിധം ഉയരെയാണ്
കോവണിപ്പടികൾ പൊടിയും ചാരവുമായി മാറിക്കഴിഞ്ഞു കിറുക്കുപിടിച്ച അടിത്തറ പൊട്ടിത്തകരുകയാണ്
വേദനയുടെ അലമുറ മാത്രം അകലത്തിൽ ഒരു പ്രതിധ്വനി കുത്തിത്തുളയ്ക്കുന്നു ….
ആരും അവനെ രക്ഷിക്കാനെത്തുന്നില്ല. എനിക്കറിയാം ആരും വരുന്നില്ലെന്ന് ആരും ആരും
എന്നെക്കൊല്ലുന്ന ഏകാന്തത എനിക്കു സഹായഹസ്തം നീട്ടുന്നു, കരുണാമയമായ ഒരു നോട്ടം കൈമാറുന്നു
അതെന്നെ വിഭ്രാന്തിയിൽ നിന്നു മോചിപ്പിക്കുന്നു ….
പക്ഷേ എത്രയോ കൂടുതൽ നന്നായി ഞാനറിയുന്നത്
എത്രയോ കൂടുതൽ അഗാധമായി വിശ്വസിക്കുന്നത്
അകലങ്ങളിൽ മുഴങ്ങുന്ന ആ പ്രതിധ്വനിയെയാണു ….
അതിനാൽ ഞാൻ കൂടുതലുറക്കെ കൂടുതൽ നന്നായി പാടുന്നു,!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Share this post

Related

ഒ എൻ വി - മലയാളകവിതയുടെ ഉപ്പ്

ഒ എൻ വി യുടെ കവിത പ്രധാനമായും മലയാളത്തിലെ കാൽപ്പനികതയുടെ അവസാനഘട്ടത്തിന്റെ സ്വഭാവമാണ് കാണിക്കുന്നത്. ആശാനിലും വിസി ബാലകൃഷ്ണപ്പണിക്കരിലും കാല്പനികത കുറേക്കൂടി മൗലികത ഉള്ളതായിരുന്നു. ചങ്ങമ്പുഴയിലേക്കു…

മോഹിനിയാട്ടത്തിന്റെ മാതൃസങ്കൽപ്പം

കലാമണ്ഡലംകല്യാണിക്കുട്ടിയമ്മ – വിടപറഞ്ഞ് ഇരുപത്തിനാലാണ്ട്. സ്മരണാഞ്‌ജലി🙏 പെൺകുട്ടികൾക്ക് വളരെയധികം നിയന്ത്രണം കൽപ്പിച്ചിരുന്ന കാലഘട്ടത്തിന്റെ സന്തതിയായിരുന്നു കല്യാണിക്കുട്ടിയമ്മ. ആട്ടവും പാട്ടുമെല്ലാം പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് നിഷിദ്ധം എന്ന് വിശ്വസിക്കുകയും ആ…

രുചികളുടെ ഉത്സവം

ഭക്ഷണത്തിന്റെ രുചിയും മണവുമാണ് തുര്‍ക്കിയെപ്പറ്റിയുള്ള ഓര്‍മ്മകളില്‍ ഏറ്റവും തെളിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നതെന്ന് അവിടം സന്ദര്‍ശിച്ച ആരും സംശയം കൂടാതെ പറയും. കബാബിന്റെയും ഉരുകിയ വെണ്ണയുടെയും കനലില്‍ ചുട്ടെടുക്കുന്ന…